W tym przeglądzie zajmiemy się najnowszym dzieckiem Spartan Games, czyli Halo: Ground Command, drugą grą Spartanów osadzoną w tym uniwersum. Gwoli przypomnienia, pierwszą było Halo: Fleet Battles. Jeśli mieliście już do czynienia z tą grą, to łatwo przesiądziecie się do starć lądowych, bo wiele elementów mechaniki przeniesiono z pierwszej gry.
Zacznijmy od tego że Halo: Ground Command nie jest sandboxowym bitewniakiem takim jak opisywane wcześniej Stargrunt II, Gruntz, czy Tommorrow’s War. Oznacza to że większość elementów (np. zdolności jednostek) jest osadzona i niezmienna, lub ew. z niewielką możliwością modyfikacji. Jest pewnie związane m.in z kwestiami licencyjnymi i brakiem możliwości dodawania przez Spartanów elementów które nie pojawiały się w grach komputerowych.
Grę nabywamy w startowym pudełku (65£) w którym dostajemy prócz podręcznika z zasadami, dwie kompletne grupy bojowe UNSC i Covenantu na 1250 punktów, karty statystyk oddziałów, karty pomocy, 20 specjalnych kostek Halo (k6 – takie same jak we Fleet Battles), 6 kostek rozkazów (k6 – jak w FB) i 4 zwykłe k6. Prócz tego znaczniki, template’y jednostek latających i nieco terenu (bunkry i przeszkadzajki).
Dzięki uprzejmości kolegi z portalu Solaris7.pl dostałem w swoje ręce podręcznik z zasadami, zatem moja recenzja ograniczy się do wyłącznie do zasad. Kwestie jakości figurek i ich poprawności względem uniwersum musicie ogarnąć sami.
MECHANIKA
Pod względem zasad, gra nie wnosi niczego świeżego. Przed turą rzucamy kostkami rozkazów i przydzielamy je do swoich dowódców i/lub heroicznych postaci. Pewne rozkazy można wykonać przed rozpoczęciem tury lub w jej trakcie. Rodzaje rozkazów znajdziecie na ich kartach. Dowódcy są zarówno generyczni jak i nazwani, pochodzący z uniwersum HALO. Przed turą wchodzą także ewentualne rezerwy.
Układ tury jest prosty jak konstrukcja cepa. Testujemy inicjatywę rzutem 2k6 z ew. bonusem z kostek rozkazów. Ten kto wygrał decyduje czy będzie pierwszy czy drugi aktywował swoje jednostki. Aktywujemy Oddziały w trybie IGO-UGO. Poruszają się o ilość cali wskazaną na karcie oddziału w dwóch trybach ruchu (zwykły i szybki – przy szybkim nie strzelamy), ew. wchodzimy w szturm lub taranujemy. Oczywiście ruch jest modyfikowany przez teren. Po ruchu Oddział wykonuje ostrzał lub ew. walkę wręcz. Schemat znany i oklepany. Oddziały przeciwnika mogą reagować ostrzałem jeśli zdadzą test Reakcji (trudniejszy jeśli Oddział był już aktywowany).
W przypadku walki strzeleckiej bierzemy tyle kostek Siły Ognia ile generuje nasz Oddział (oddzielnie do ataków przeciwpiechotnych, przeciwpancernych i przeciwlotniczych – jak w Epicu) i rzucamy według Tabeli Siły Ognia (tak samo jak we Fleet Battles). Podstawowy poziom Siły Ognia wynosi 4 i może być modyfikowany przez zasięg, osłonę i inne czynniki. Ilość sukcesów na kostkach ataku może być zmniejszana przez ilość sukcesów na kostkach Obrony. Jeśli ilość sukcesów przekracza poziom uszkodzeń podstawki to jest ona zdejmowana. Ilość strat dolicza się do testu Przygwożdżenia. Oddział który go nie zda nie walczy, ani nie reaguje ogniem. Walkę wręcz rozgrywa się podobnie z tymże tam liczą się tylko wyniki z czaszkami na kostkach Halo.
Podsumowując nic skomplikowanego, choć wymaga użycia specjalnych kostek, które możemy nabyć tylko od producenta (lub spreparować sobie własne k6). Widać że mechanika preferuje proste i szybkie rozwiązania. W podręczniku znajduje się także prosty generator scenariuszy, ale większość z nich polega na zdobywaniu Punktów Zwycięstwa poprzez wybijanie przeciwnika, ew. z dodatkowymi PZ generowanymi przez zabicie wrogiego dowódcy, czy ustrzelenie pojazdu pancernego. Nihil novi.
ODDZIAŁY
Mamy trzy rodzaje jednostek: Piechotę, Pojazdy i Latacze. Cechy jednostek to standardowo Ruch, Odporność (Soak – generuje kostki Obrony), Reakcja (przed i po aktywacji), Walka Wręcz i poziom Obrażeń jakie podstawka musi przyjąć, żeby ją zdjąć ze stołu. Uzbrojenie definiowane jest przez zasięg, kąt ostrzału i ilość Halokostek do generacji puli Ataku, w zależności do czego walimy. Ponadto jednostki mogą mieć tzw. Loadouty, czyli specjalne zasady np. Heroiczne unikanie śmierci przez Spartanów (tych z gry, nie tych z wydawnictwa). Pojazdy mają dodatkowo wartość Impact, czyli możliwość rozjeżdżania i taranowania celów.
Lataczy używa się nieco inaczej. Hovery traktowane są jako normalne jednostki. Natomiast cięższe jednostki typu Pelican czy Phantom wykonują misje, gdzie określa się punkt wejścia i wyjścia i ew. cele ostrzału lub jednostki do uzupełnienia czy zrzutu posiłków. Można także użyć swoich sił do przechwycenia wrogiego latacza. Oddziały naziemne mogą także reagować ostrzałem na zbliżający się statek powietrzny.
W odróżnieniu od poprzednio opisywanych gier gramy tu oddziałami umieszczonymi na podstawkach (nie znam wymiarów) jak np. Flames of War, czy Critical Mass. Podstawka symbolizuje drużynę piechoty, zespół broni wsparcia itp. Pojedyncza podstawka lub pojazd zwany jest Elementem. Kilka Elementów tworzy Oddział (Unit), którym działamy na polu bitwy. Oddziały tworzą Grupę Bojową (Battle Group). W zależności od przyjętego limitu punktów (błee!) gracz będzie dowodził jedną lub kilkoma Grupami Bojowymi. Grupy Bojowe mają schematy, w których umieszczone są jednostki, które musimy wziąć do Grupy, oraz ile i jakie jednostki opcjonalne możemy sobie samemu dorzucić.
Jeśli chodzi o jednostki to ktoś bardziej obeznany w uniwersum będzie w stanie powiedzieć o nich coś więcej. Mamy zwykłych żołnierzy UNSC, zwiadowców-snajperów, desantowców z ODST, kultowe Warthogi i czołgi Scorpion. Siły Covenantu to klasyczne małe Grunty, Zeloci i Elitarni, pojazdy to wielkie Huntery, czołgi Wraith i ścigacze Ghost. Pojazdy można uzbroić na kilka sposobów np. Warthogi mogą mieć ckm lub przeciwpancerne działko Gaussa.
PODSUMOWANIE
Nie miałem jeszcze okazji zagrać, a moje wrażenia opierają się wyłącznie na lekturze podręcznika z zasadami. Powiem tak – gra ma nieskomplikowane i łatwe do nauczenia zasady. To będzie prosta i szybka gra, nastawiona na rozgrywanie turniejów. Świadczy o tym system generowania scenariuszy, budowania Grup Bojowych i koszty punktowe oddziałów. Brak w niej zasad morale, artylerii czy walki radioelektronicznej. Ot takie proste porusz się i postrzelaj sobie. Figurki są zapewne doskonałej jakości (żywica), ale jak to u Spartanów bywa, kosztują słono. Jeśli nie przeszkadza Wam różnica w skali możecie pokombinować z użyciem figurek z Halo: Micro Ops, bo te są w skali 20mm, ale podstawka w sumie przyjmie wszystko. Można także użyć kilku zamienników od innych producentów (np Nowoizraelici z GZG, czy Marines z WDM nadadzą się na pewno), no ale wtedy nie pójdziecie z nimi na oficjalny event. Mimo że to uniwersum HALO, które samo w sobie mi się całkiem podoba, osobiście nie skusiłbym się na zakup. Ale de gustibus non disputandum, poza tym ja jestem dziwny i wolę rozbudowane krowy, a nie szybkie turniejówki ;). Decyzję musicie, jak zawsze, podjąć sami.
Pozdrawiam
Brathac.
Wszystkie zdjęcia pochodzą ze strony Spartan Games.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz